วิถีชีวิตและการศึกษาอย่างยั่งยืน (Sustainable Lifestyles and Education; SLE) เป็นหนึ่งในกรอบการดำเนินงานระยะ10 ปีว่าด้วยการผลิตและการบริโภคที่ยั่งยืน (10 Year Framework of Programmes on Sustainable Consumption and Production Patterns: 10 YFP on SCP) ซึ่งมุ่งเน้นการพัฒนาและจำลองวิถีชีวิตที่ยั่งยืนและวิถีชีวิตคาร์บอนต่ำ การเรียนรู้เพื่อการใช้ชีวิตแบบยั่งยืน และปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตคนรุ่นปัจจุบัน รวมถึงกำหนดรูปแบบวิถีชีวิตให้กับคนรุ่นใหม่ โดยแนวความคิดนี้จะช่วยกำหนดนโยบาย ธุรกิจและภาคประชาสังคม เพื่อสร้างระบบความเป็นอยู่ที่ยั่งยืน รวมถึงการจัดการกับความท้าทายระดับโลก เช่น การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ การขจัดความยากจน ประสิทธิภาพของการใช้ทรัพยากร และการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ
นอกจากนี้ วิถีชีวิตและการศึกษาอย่างยั่งยืนใช้ทรัพยากรและเครื่องมือหลายอย่างที่ช่วยกำหนดชีวิตที่ยั่งยืนผ่านมุมมองที่แตกต่างกัน ได้แก่ ระบบพลังงานในครัวเรือน พฤติกรรมผู้บริโภค การสื่อสาร การขนส่ง (mobility) การวางผังเมือง
โปรแกรมวิถีชีวิตและการศึกษาอย่างยั่งยืนประยุกต์ใช้ 3 สิ่งสำคัญในการดำเนินชีวิตอย่างยั่งยืน
ที่มา: Lewis, A. and Huizhen, C., 2016. A framework for shaping sustainable lifestyles determinants and strategies. UN Environment, pp. 13-17
ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อวิถีชีวิตสามารถแสดงออกมาเป็นชั้นของขอบเขตดังรูป โดยเริ่มจากความต้องการและความต้องการขั้นพื้นฐานของผู้คนซึ่งความต้องการเหล่านี้จะมีส่วนช่วยในการกำหนดระดับชั้นของสถานการณ์ส่วนบุคคล เงื่อนไขทางเทคนิคของสังคม และในที่สุดเพื่อให้อยู่ในขอบเขตที่ยั่งยืนความต้องการและความต้องการขั้นพื้นฐานของผู้คนนั้นจะต้องสามารถบรรลุได้ภายในขอบเขตทางกายภาพ และทางธรรมชาติ โดยรูปภาพนี้นำเสนอระดับของปัจจัยตั้งแต่ระดับไมโครไปจนถึงระดับมาโครซึ่งแรงขับเคลื่อนสู่วิถีชีวิต ซึ่งบางส่วนของแรงขับเคลื่อนสู่วิถีชีวิต ได้แก่
Lifestyle material footprint คือ เครื่องมือในการวัดการใช้ทรัพยากรในตลอดวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์ บริการ และกิจกรรมที่มีรูปแบบการดำเนินชีวิต เช่น รูปแบบการบริโภคอาหาร รูปแบบการเดินทางหรือการขนส่ง ซึ่งแบ่งออกเป็น 6 การใช้วิถีชีวิตหลักในการดำเนินชีวิต ซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้วัสดุในการใช้ชีวิต ได้แก่
1) อาหารและโภชนา (Food & Nutrition) เกี่ยวข้องกับอาหารและเครื่องดื่มที่บริโภค
2) บ้าน (Home) เกี่ยวข้องกับโครงสร้างพื้นฐานที่อยู่อาศัย การใช้พลังงาน และการใช้น้ำโดยตรง เช่น น้ำสำหรับดื่ม ทำอาหาร ดูแลส่วนตัว/บ้าน
3) การขนส่ง (Mobility) โครงสร้างพื้นฐานการเดินทางและการขนส่ง เช่น การเดิน การใช้รถยนต์ จักรยาน การขนส่งสาธารณะ การเดินทางอากาศ ทั้งนี้ พิจารณาทั้งการดินทางในชีวิตประจำวัน และการท่องเที่ยว
4) สินค้าอุปโภคและบริโภค (Household goods) สินค้าอุปโภคและบริโภครวมถึงผลิตภัณฑ์หลายกลุ่มใน 7 กลุ่มผลิตภัณฑ์ ได้แก่เครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์, เสื้อผ้า, รองเท้า, เครื่องสำอาง และการดูแลส่วนบุคคล, อัญมณี, เฟอร์นิเจอร์ และผลิตภัณฑ์กระดาษ
5) สันทนาการ (Leisure) กีฬา งานอดิเรก กิจกรรมทางวัฒนธรรมและสังคม
6) วัตถุประสงค์อื่นๆ เช่น ที่พักการเดินทาง และสัตว์เลี้ยง
อ้างอิง
https://www.oneplanetnetwork.org/sustainable-lifestyles-and-education
Lewis, A. and Huizhen, C., 2016. A framework for shaping sustainable lifestyles determinants and strategies. UN Environment, pp. 27-29
สอบถามข้อมูลเพิ่มเติม โปรดติดต่อ:
นงนุช พูลสวัสดิ์
นักวิจัย
02 564 6500 ต่อ 4857
nongnucp@mtec.or.th
Copyright © 2019 สถาบันเทคโนโลยีและสารสนเทศเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (สทย.) โดย ศูนย์เทคโนโลยีโลหะและวัสดุแห่งชาติ สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ